Tryb subjonctif (czyli o tym, czego prawie nikt nie rozumie...) |
Można zaryzykować twierdzenie, że tryb subjonctif wyraża to, co subiektywne oraz to, co istnieje w naszym zamyśle w odróżnieniu od trybu orzekającego (indicatif) przedstawiającego czynności realne, rzeczywiście mające miejsce. |
||
|
||
|
Idziesz do kina (fakt) | Tu vas au cinéma (indicatif) |
|
||
|
Chcę, żebyś
poszedł do teatru (to tylko moje życzenie) |
Je veux que tu ailles
au théâtre (subjonctif) |
|
||
|
Przyszłaś (fakt) | Tu es venue (indicatif) |
|
||
|
Cieszę się, że przyszłaś (to moje subiektywne nastawienie, emocje; ktoś inny może by się nie cieszył) | Je suis content que tu sois venue (subjonctif) |
|
||
Łatwo o pomyłkę w następujących sytuacjach: |
||
|
||
|
bien que + subjonctif | si bien que + indicatif |
|
il semble + subjonctif | il me semble + indicatif |
|
je doute que + subjonctif | je me doute que + indicatif |
|
de façon que (= tak, żeby) + subjonctif | de façon que (= tak, że) + indicatif |
|
de manière que (= tak, żeby) + subjonctif | de manière que (= tak, że) + indicatif |
|
de sorte que (= tak, żeby) + subjonctif | de sorte que (= tak, że) + indicatif |
il semble que + subjonctif | il paraît que + indicatif | |
il est peu probable que + subjonctif | il est probable que + indicatif |
* * * | ||
Tryb subjonctif istnieje w czterech czasach. Dwa spośród nich są w powszechnym użyciu: |
||
|
||
|
– subjonctif présent (czas teraźniejszy) | zobacz |
– subjonctif passé (czas przeszły) | zobacz | |
|
||
Pozostałe dwa są zarezerwowane dla języka pisanego i uroczystego: | ||
|
||
|
– subjonctif imparfait | |
– subjonctif plus-que-parfait (pełniący też funkcję conditionnel passé II) | ||